Dag 1: Thuis - Entebbe- Kampala, vrijdag 18 september 2009
Jaaaaaaaaa, het is zo ver! We gaan op honeymoon! Ja, als getrouwd stel: Ronald en Maritha Verkuijl, en dat voelt goed! Maar voordat ik met het reisverslag begin, eerst de belangrijke gebeurtenis die eraan vooraf is gegaan. Dat lijkt mij wel op zijn plaats bij zo'n bijzondere reis.
Ons huwelijk! Zaterdag 12 september 2009, een dag om nooit te vergeten. In ieder geval niet voor ons. Al ruim een jaar was het bekend dat we op deze datum zouden gaan trouwen. De dag dat we precies 10 jaar samen zijn, mooie datum dachten wij. En het bleek zeker een mooie datum en een mooie dag te zijn. Het weer was perfect. Iedereen was goed gemutst en we hebben dan ook een topdag gehad! Vooralsnog de mooiste dag van mijn leven! Iedereen bedankt die heeft geholpen er zo'n fantastische, geweldige, gezellige, niet te vergeten, supermooie en liefdevolle dag van te maken!
En ja dan ben je getrouwd en nog volop aan het nagenieten, en dan is het al weer tijd voor hopelijk het volgende hoogtepunt, de huwelijksreis. Nog nooit zo vreemd op vakantie gegaan. Ja natuurlijk als getrouwde vrouw, maar zoals ik al schreef, dat voelt fantastisch. Nee, qua voorbereiding. Normaal ben je al weken voor vertrek druk bezig met de vakantie. Je leest je in, je bedenkt wat je mee moet nemen, enzovoorts. Nu? Totaal niet gedaan! We hadden wel andere dingen aan ons hoofd: ons huwelijk!
Maar goed na ons huwelijk was het dan toch echt zo ver. Een vakantie waar we ook al lang naar uitkeken. Maar toch is het vreemd. Je bent nog zo aan het nagenieten van je huwelijk dat je helemaal niet zo'n zin hebt om te gaan. Je hebt het bijna niet nodig, maar dan zeg ik ook bijna.....
De reis dit jaar gaat naar Oeganda! Er zijn verschillende landen de revue gepasseerd. Maar de uiteindelijke keus is op Oeganda gevallen. Weer het mooie Afrika en de primaten die in Oeganda leven. Als het goed is, wederom ongelooflijk mooie natuur. We gaan het zien....
We gaan dit jaar wederom met een groepsreis. Mike en Marianne, de mensen die we in Costa Rica hebben leren kennen, gaan met ons mee: Gezellug! De reisorganisatie is dit jaar niet Sawadee, maar Matoke Tours, naar hun eigen zeggen de Oeganda specialist.
Donderdag 17 september 2009 hadden we 's ochtends om 06.00 uur een hotline met Mike en Marianne. We moesten inchecken en we wilden natuurlijk graag bij elkaar zitten. En dat is gelukt. De vorige avond hadden we de tassen al ingepakt. Gewoon wat in de tas gegooid en hopen dat je alles had. Dat bedoel ik nu met de vreemde voorbereiding.
Maar vrijdag was het dan zo ver! Om 04.45 uur ging de wekker. Bep, de vader van Ronald, nu officieel mijn schoonvader, zou ons om 05.15 uur ophalen om ons weg te brengen naar het treinstation in Wolfheze. De eerste trein naar Ede- Wageningen, 05.45 uur. Mooi op tijd dus.
Na een voorspoedige reis kwamen we rond 07.00 uur aan op Schiphol. Gelijk hebben we ons ontdaan van de zware tassen om vervolgens rond te zwerven op Schiphol. Zoals altijd is daar voldoende te zien. Vliegtuigen en mensen kijken. Prima dus. We moesten de tijd ook wel even doorkomen, want ons vliegtuig zou om 11.10 uur vertrekken. We waren dus ook ruim op tijd.
Rond een uur of 9 kwamen Mike en Marianne aan op Schiphol. Gezellig! Nog even een paar boodschapjes gedaan, naar het panoramaterras, kopje koffie gedronken en dan boarden! De reis gaat echt beginnen!
Om 11.10 uur, dus netjes op tijd, vertrokken. We stegen op vanaf de Polderbaan, dus we hebben een aardig tijdje getaxied. Om 11.30 uur stegen we werkelijk op. Blijft altijd leuk, dat opstijgen. In het vliegtuig lekker een filmpje gekeken. Twee zelfs. De reisgids van Oeganda een beetje doorgelezen en de andere dingen die je in het vliegtuig doet. Niet zo veel dus. We hebben ongeveer een vlucht van 7 ½ uur gehad, die helemaal rustig is verlopen. De landing was naar ons idee wel redelijk ruw.
Om 19.55 uur plaatselijke tijd geland. Er is een uur tijdsverschil met Nederland. Het is in Oeganda een uur later dan in Nederland. Eerst visa geregeld. Dat ging toch redelijk snel. Daarna de bagage opgepikt om vervolgens kennis te maken met onze groep, de reisleider en onze chauffeurs. We reizen met twee minibusjes, dus ook twee chauffeurs. De namen al weer vergeten, ook overigens van de andere groepsleden, nou dat komt wel hoor.
Naar buiten gelopen, en dan heerlijk de geur van Afrika! We zijn er weer! We moesten nog ruim een uur rijden naar Kampala. Over voorbereiding gesproken, Ronald en ik dachten dat we de eerste nacht in Entebben zouden verblijven. Niet dus.... Maar goed dus op weg naar Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Eerst moest er nog wat geregeld worden voor een groepslid die de volgende dag naar Ngamba Island, het chimpansee eiland, zou gaan, maar daarna toch naar Kampala. Het was helaas al donker, dus je ziet geen bal.
Na een uurtje rijden kwamen we aan bij de Cassia Lodge. Daar was het tijd voor onze eerste briefing. En wat is 43 toch een mooie leeftijd..... Onze reisleidster, Marlies, is de jongste van het stel met haar 22 jaren. Daarna volg ik, Ronald en Mike. Daarna komt er een groepje van (bijna) 43'ers. En dan een paar (bijna) 50'ers. In totaal een groep van 11 personen, exclusief de reisleider en de chauffeurs, Zziwa en Ismaël. De eerste indruk van de groep is goed. Volgens mij allemaal leuke mensen, we zullen het gaan zien. Aangezien de briefing nog na 12.00 uur doorging hebben we met ons allen nog gezongen voor Ronald, 31 jaar! Gefeliciteerd! Ronald heeft van Matoke een leuke kaart en flesopener gekregen. We hebben ook een felicitatiekaart van hun gekregen voor ons huwelijk. Leuk!
Rond 00.30 uur lekker naar bed. De kamers zijn super, ziet er allemaal erg mooi uit. Maar het bed..... keihard. Morgen gaan we naar Bulinguge, een schiereiland bij Kampala. De planning is dat we om 09.00 uur vertrekken, uitslapen dus.
Jaaaaaaaaa, het is zo ver! We gaan op honeymoon! Ja, als getrouwd stel: Ronald en Maritha Verkuijl, en dat voelt goed! Maar voordat ik met het reisverslag begin, eerst de belangrijke gebeurtenis die eraan vooraf is gegaan. Dat lijkt mij wel op zijn plaats bij zo'n bijzondere reis.
Ons huwelijk! Zaterdag 12 september 2009, een dag om nooit te vergeten. In ieder geval niet voor ons. Al ruim een jaar was het bekend dat we op deze datum zouden gaan trouwen. De dag dat we precies 10 jaar samen zijn, mooie datum dachten wij. En het bleek zeker een mooie datum en een mooie dag te zijn. Het weer was perfect. Iedereen was goed gemutst en we hebben dan ook een topdag gehad! Vooralsnog de mooiste dag van mijn leven! Iedereen bedankt die heeft geholpen er zo'n fantastische, geweldige, gezellige, niet te vergeten, supermooie en liefdevolle dag van te maken!
En ja dan ben je getrouwd en nog volop aan het nagenieten, en dan is het al weer tijd voor hopelijk het volgende hoogtepunt, de huwelijksreis. Nog nooit zo vreemd op vakantie gegaan. Ja natuurlijk als getrouwde vrouw, maar zoals ik al schreef, dat voelt fantastisch. Nee, qua voorbereiding. Normaal ben je al weken voor vertrek druk bezig met de vakantie. Je leest je in, je bedenkt wat je mee moet nemen, enzovoorts. Nu? Totaal niet gedaan! We hadden wel andere dingen aan ons hoofd: ons huwelijk!
Maar goed na ons huwelijk was het dan toch echt zo ver. Een vakantie waar we ook al lang naar uitkeken. Maar toch is het vreemd. Je bent nog zo aan het nagenieten van je huwelijk dat je helemaal niet zo'n zin hebt om te gaan. Je hebt het bijna niet nodig, maar dan zeg ik ook bijna.....
De reis dit jaar gaat naar Oeganda! Er zijn verschillende landen de revue gepasseerd. Maar de uiteindelijke keus is op Oeganda gevallen. Weer het mooie Afrika en de primaten die in Oeganda leven. Als het goed is, wederom ongelooflijk mooie natuur. We gaan het zien....
We gaan dit jaar wederom met een groepsreis. Mike en Marianne, de mensen die we in Costa Rica hebben leren kennen, gaan met ons mee: Gezellug! De reisorganisatie is dit jaar niet Sawadee, maar Matoke Tours, naar hun eigen zeggen de Oeganda specialist.
Donderdag 17 september 2009 hadden we 's ochtends om 06.00 uur een hotline met Mike en Marianne. We moesten inchecken en we wilden natuurlijk graag bij elkaar zitten. En dat is gelukt. De vorige avond hadden we de tassen al ingepakt. Gewoon wat in de tas gegooid en hopen dat je alles had. Dat bedoel ik nu met de vreemde voorbereiding.
Maar vrijdag was het dan zo ver! Om 04.45 uur ging de wekker. Bep, de vader van Ronald, nu officieel mijn schoonvader, zou ons om 05.15 uur ophalen om ons weg te brengen naar het treinstation in Wolfheze. De eerste trein naar Ede- Wageningen, 05.45 uur. Mooi op tijd dus.
Na een voorspoedige reis kwamen we rond 07.00 uur aan op Schiphol. Gelijk hebben we ons ontdaan van de zware tassen om vervolgens rond te zwerven op Schiphol. Zoals altijd is daar voldoende te zien. Vliegtuigen en mensen kijken. Prima dus. We moesten de tijd ook wel even doorkomen, want ons vliegtuig zou om 11.10 uur vertrekken. We waren dus ook ruim op tijd.
Rond een uur of 9 kwamen Mike en Marianne aan op Schiphol. Gezellig! Nog even een paar boodschapjes gedaan, naar het panoramaterras, kopje koffie gedronken en dan boarden! De reis gaat echt beginnen!
Om 11.10 uur, dus netjes op tijd, vertrokken. We stegen op vanaf de Polderbaan, dus we hebben een aardig tijdje getaxied. Om 11.30 uur stegen we werkelijk op. Blijft altijd leuk, dat opstijgen. In het vliegtuig lekker een filmpje gekeken. Twee zelfs. De reisgids van Oeganda een beetje doorgelezen en de andere dingen die je in het vliegtuig doet. Niet zo veel dus. We hebben ongeveer een vlucht van 7 ½ uur gehad, die helemaal rustig is verlopen. De landing was naar ons idee wel redelijk ruw.
Om 19.55 uur plaatselijke tijd geland. Er is een uur tijdsverschil met Nederland. Het is in Oeganda een uur later dan in Nederland. Eerst visa geregeld. Dat ging toch redelijk snel. Daarna de bagage opgepikt om vervolgens kennis te maken met onze groep, de reisleider en onze chauffeurs. We reizen met twee minibusjes, dus ook twee chauffeurs. De namen al weer vergeten, ook overigens van de andere groepsleden, nou dat komt wel hoor.
Naar buiten gelopen, en dan heerlijk de geur van Afrika! We zijn er weer! We moesten nog ruim een uur rijden naar Kampala. Over voorbereiding gesproken, Ronald en ik dachten dat we de eerste nacht in Entebben zouden verblijven. Niet dus.... Maar goed dus op weg naar Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Eerst moest er nog wat geregeld worden voor een groepslid die de volgende dag naar Ngamba Island, het chimpansee eiland, zou gaan, maar daarna toch naar Kampala. Het was helaas al donker, dus je ziet geen bal.
Na een uurtje rijden kwamen we aan bij de Cassia Lodge. Daar was het tijd voor onze eerste briefing. En wat is 43 toch een mooie leeftijd..... Onze reisleidster, Marlies, is de jongste van het stel met haar 22 jaren. Daarna volg ik, Ronald en Mike. Daarna komt er een groepje van (bijna) 43'ers. En dan een paar (bijna) 50'ers. In totaal een groep van 11 personen, exclusief de reisleider en de chauffeurs, Zziwa en Ismaël. De eerste indruk van de groep is goed. Volgens mij allemaal leuke mensen, we zullen het gaan zien. Aangezien de briefing nog na 12.00 uur doorging hebben we met ons allen nog gezongen voor Ronald, 31 jaar! Gefeliciteerd! Ronald heeft van Matoke een leuke kaart en flesopener gekregen. We hebben ook een felicitatiekaart van hun gekregen voor ons huwelijk. Leuk!
Rond 00.30 uur lekker naar bed. De kamers zijn super, ziet er allemaal erg mooi uit. Maar het bed..... keihard. Morgen gaan we naar Bulinguge, een schiereiland bij Kampala. De planning is dat we om 09.00 uur vertrekken, uitslapen dus.