Dag 10: Kibale Forest (chimpansees!)- Fort Portal, zondag 27 september 2009

Rond een uur of 6 werden we wakker en dan hoor je het hele oerwoud ontwaken. Geweldig! Toen het licht werd, begrepen we ook waarmee die muizen de hele nacht zo druk bezig zijn geweest. Alle potpourri blaadjes lagen met alle gevouwen roosjes op een hoop. Ze waren lekker een nestje aan het bouwen geweest.

Om 6.50 uur zijn we alleen vertrokken naar de lodge. Echt jammer dat we zo vroeg al weer weg moesten, want het was daar zo mooi, echt een geweldige ervaring! De mooiste overnachtingsplek ever! Maar ook het volgende wat op het programma stond, beloofde een mooie ervaring te worden. Een Chimpansee tracking!

We konden ons gelukkig een beetje opfrissen op de kamer van Marlies. Daarna ontbijt om 7.15 uur. Om 7.50 uur vertrokken we naar “het kamp” van de rangers. Dat was maar een klein stukje lopen. Daar aangekomen kregen we met 18 mensen een korte briefing. We moesten vertrekken in groepen van 6 personen. Er mocht absoluut niet in de ene groep 7 mensen zitten en in de andere 5. Dus onze groep werd opgedeeld in drie groepen. Mike, Marianne, Ronald en ik zaten met twee Engelsen in de groep. Onze gids was Charles. We werden met de busjes een stukje het bos ingebracht om op zoek te gaan naar de chimpansees!

Het was maar 5 minuten rijden naar de plek waar we werden afgezet. En na drie minuten, ja je leest het goed, drie minuten (!), hoorden we al chimpansees krijsen en vervolgens de weg oversteken! Check! Het waren drie chimpansees. Super, en zo snel al. Ook zat hoog in de boom nog een moeder met jong. We hebben maar kort gekeken want onze gids Charles wilde graag de nadere briefing doen. Prima, hij vertelde van alles over Kibale Forest en de chimpansees. Maar de chimpansees waren nog steeds om ons heen, dus onze volledige aandacht had hij niet. Ook niet gek dacht ik, wij zien ze niet dagelijks! Dat had Charles in de gaten en was daar niet blij mee dus wij moesten met hem een stuk verder in het bos lopen. Daar vervolgde hij zijn verhaal. We moesten goed luisteren want dat was erg belangrijk! We luisterden goed, dat moest ook wel want zijn Engels was niet heel erg gemakkelijk te verstaan. Nadat hij zijn verhaal had gedaan, zijn we weer terug gelopen naar de weg om verder te kijken naar de chimpansees.

Omdat ze zo hoog in de bomen zaten besloten we al snel weer het bos in te gaan om op zoek te gaan naar chimpansees op de grond. Nou terwijl we in het bos liepen stelde ik een vraag. Ik vroeg wat de grootte van de groepen waren waarin de chimpansees leefden. Nou dat had ik beter niet kunnen doen! Pffffft ik kreeg me toch een standje! Hij had dit kennelijk al verteld in zijn briefing. Zie je wel dat wij niet opgelet hadden enzovoorts enzovoorts. Echt niet grappig! Ik voelde me net een kleuter die een standje van de juf kreeg. Totaal flabbergasted ook. Maar in plaats van dat hij mij vervolgens gewoon antwoord geeft op de vraag, roept hij iedereen bij elkaar en gaat nog een keer zijn briefing doen.... Maar ook echt exact hetzelfde. Zelfde toon, dezelfde vragen, dezelfde nadruk op bepaalde dingen. Hij was dus kennelijk een standaard verhaal die hij weer afdraaide. Maar wat gebeurde er in de tussentijd, er klommen chimpansees uit een boom op nog geen twee meter van ons. Fantastisch. Ik kon gewoon rechtdoor kijken, maar Marianne moest haar hoofd draaien om te kijken. Maar toen kreeg zij even de wind flink van voren van Charles! We letten weer niet op, bladiebla. Hij overhoorde haar zelfs! Zo idioot. Ondertussen liepen de chimpansees op nog geen twee meter van ons voorbij. Dat had de gids kennelijk niet door. We moesten hem aankijken. Toen hij de chimpansees wel zag, weest hij midden in zijn verhaal naar ze. En zei dat wij moesten kijken. Ja daaaaag! Jij wil je verhaal eerst vertellen, dan vertel je je verhaal ook. We waren behoorlijk pissig. Dus we zeiden dat hij eerst maar zijn verhaal af moest maken. Vooral die Engelse man, die was echt grappig. De chimpansees liepen recht achter hem, maar hij keek echt niet hoor, nee eerst moest de gids zijn verhaal afmaken: “No we are not allowed to look, we have first to listen to you!”. We kunnen er achteraf wel om lachen, maar op dat moment was het bepaald niet grappig. We vroegen ons echt wat voor gids wij in hemelsnaam hadden.

Maar goed nadat hij zijn verhaal voor de tweede, bijna derde keer had verteld gingen we eindelijk het bos in. De chimpansees intussen al weer foetsie, en wij hadden aardig de pee erin. En vervolgens zet hij mij toch een tempo in. Wij lopen niet echt dagelijks door het oerwoud, dus dat was echt stevig aanpoten, maar niet iedereen kon dat bijhouden. Wat zegt hij vervolgens zwaar geďrriteerd? Dat door zulke personen sommigen mensen de chimpansees helemaal niet zien. Nou ja zeg! Wat een vage gast!

Gelukkig kwam hij zelf ook wel tot inkeer dat dit zo echt niet kon. Hij deed daarna dan ook vreselijk zijn best om het weer goed te maken.

We hebben een lekker stukje verder gelopen en ja dar zaten ze! Op de grond, mooi dichtbij, fantastisch! En wie waren daar nog meer? Alle andere groepen. We mochten absoluut niet in een groep groter dan 6 personen het bos in en uiteindelijk sta je dan met 18 personen bij een groep chimpansees te kijken. Echt vreemd, maar het was zo indrukwekkend! Wat een beesten zeg. Ze trekken niets van onze aanwezigheid aan. En wat lijken ze op ons, of wij op hen. Het zijn echt net mensen. Toch de evolutietheorie maar geloven? Ik moet wel zeggen dat ze een stuk hariger zijn dan ons...

Oh ja. 's Ochtends hadden wij de waterzakken weer gevuld. Terwijl we bij die groep chimpansees stonden te kijken, nam Ronald een slok water die hij vervolgens weer heel snel uitspuugde. Hij vond het vreselijk smerig en zei dat er deet (anti-muggenspul) in zat. Ik zei natuurlijk dat dat niet kon. Hij nam nog een slok en het bleef smerig. Dus ik nam ook een slok. En inderdaad het was bepaald niet lekker. Ik dacht nog dat lag aan het feit dat we van een ander merk het water hadden. Maar toen had Ronald het! Er zat Warazi, je weet wel die hele sterke drank, in de waterzak! Wat was er nu gebeurd. De dop van de Warazi fles was doorgedraaid, dus de Warazi was overgeschonken in een klein waterflesje. Deze was van Marlies. Na de operatie in de bush ging iedereen vrij snel naar bed en toen stond er nog een flesje water op tafel die Ronald toen maar mee heeft genomen. Maar dat was dus niet een flesje met water, maar met de Warazi. En die heeft hij vervolgens in de waterzak geschonken. Dat was ongeveer nog een kwart liter. Dus er zat in onze waterzak een kwart liter Warazi gemengd met 1,25 liter water! We hebben echt onwijs gelachen! Maar ja nu hadden we niet zo heel erg veel water. Gelukkig hadden we nog wel een liter water gewoon in flesjes mee.

Nadat we bijgekomen waren van het lachen en deze groep chimpansees goed hadden bestudeerd, zijn we op zoek gegaan naar een andere groep chimpansees. En het werd er alleen maar mooier van! We hebben behoorlijk wat chimpansees gezien. We zijn gewoon een tijdje met een andere groep chimpansees meegelopen. Fantastisch! Met kleintjes! Zo schattig! Een gevalletje: tranen in de ogen. We hebben nog een ruzie gezien tussen chimpansees en dat ging erop! Een chimpansee overtrad de regels van de hiërarchie, nou dat werd hem of haar snel afgeleerd. Die kreeg me toch een paar rake klappen. Ze dreunden het bos echt door. Wel sneu, maar ja that's nature. Maar wat een belevenis was dit zeg! Zo mooi om die groep te volgen. We hebben nog wat bijzondere poses van ze gezien, wat vrij uitzonderlijk schijnt te zijn. Geweldig!! Een onbetaalbare ervaring!

Over geld gesproken. Het geld wat wij betalen om het bos in te mogen met een gids, wordt onder andere besteed aan de lokale community, zodat zij het bos en dus ook de chimpansees met rust laten. Goed bezig dus.

Maar goed, om 10.30 uur was het toch tijd om van de chimpansees afscheid te nemen en om de laatste foto's te maken. Terug naar het kamp hebben we nog een back white colobus aapje gezien. Het was nog een aardig stukje terug lopen. En dat heb ik nog niet gezegd. De apen waren natuurlijk geweldig, maar het woud waar ze in leven, ook zo mooi! Het was echt genieten, ook de wandeling terug was dus bepaald geen straf. We kwamen rond 11.30 uur terug bij jet kamp. Daar bleek dat de rest van de groep al bijna een uur terug waren van de tracking. Wat ik al zei, onze gids heeft echt enorm zijn best gedaan om het goed te maken en dat is hem zeker heel erg goed gelukt. Hij heeft ons fantastische dingen laten zien en natuurlijk hebben we hem daar ook voor beloond.

Rond 12.00 uur hadden we de lunch. Daarna stond een moeraswandeling om het programma. Maar het begon “een beetje” te regenen en sommigen vonden een wandeling op een dag wel genoeg, dus waren uiteindelijk alleen Ronald, Mike en ik over om de wandeling te gaan maken. In de bus toen het redelijk droog weer was en op weg naar het moeras. Eddepet ging met ons mee. En hij wet vreselijk veel van de flora en fauna in Oeganda. Dus al onderweg naar het moeras ging het dak al open en hebben we al weer vele mooie vogeltjes gezien. En de bevolking, wederom super! Zo vrolijk en vriendelijk. Komen daar van de vreemde Hollanders langs, staande in een bus die stoppen voor elk vogeltje....

Het weer ging er alleen wel steeds dreigender uit zien. Bij het moeras aangekomen was het echt enorm donker geworden. Wij hadden er dan ook weinig vertrouwen in dat het droog zou blijven en als het daar gaat regenen, dan regent het ook echt! We hebben dan toch maar besloten om de wandeling niet te gaan doen, maar afgesproken dat we morgen terug zouden komen om de wandeling alsnog te doen.

En dat bleek een heel erg verstandige keuze geweest te zijn. Want het begon te plenzen toen we terug naar de lodge reden! Niet te zuinig. En het bleef ook plenzen! Tsjongejonge wat een regen, niet te geloven. Een paar seconden buiten en je was doorweekt! Terug bij de lodge snel de bus uit en onder een afdak gaan staan, wat tevens een soort van loungeplek was. Maar door die regen koelde het ook behoorlijk af. Dus een fleece aangetrokken en dat was ook echt wel nodig. Even gewacht tot het minder hard regende en toen de tassen snel de auto's ingeladen en op weg naar Fort Portal. Daar kwamen we ongeveer om 16.00 uur aan. Bij Rwenzori View, een hotel van een Engelsman. Lekker even een dutje gedaan, de was uitgezocht, reisverslag bijgewerkt. Daarna op het terras lekker een drankje gedronken met een gedeelte van de groep.

Om 19.30 uur stond het diner op het programma. Gewoon bij het hotel en wat was dat lekker en gezellig. Het was eigenlijk een grote huiskamer, waar wij aan een gigantische tafel aten. In de huiskamer stonden allemaal souvenirtjes die je kon kopen. De eigenaar van het hotel kocht deze bij de plaatselijk bevolking en zo ondersteunde hij de lokale bevolking. Echt leuke souvenirtjes! Hele mooie kleine fietsjes, mooie kettingen, mooie gevlochten mandjes enzovoorts. Maar goed ik was bij het eten. Dat was echt bijzonder lekker! Tijdens het eten de fles rode wijn die we hadden gekregen opengetrokken en zo heeft iedereen ervan kunnen genieten, die wilde. Goed wijntje trouwens.

Na het eten, ongeveer 21.30 uur was het weer UNO tijd! We UNO'en nu met ons negenen. Mike, Marianne, Hans, Jolanda, Han, Rosita, Marlies, Ronald en ik. En volgens onze regels natuurlijk. Ronald had de medaille nog in zijn bezit. Maar met z'n negenen UNO'en kan echt niet. Je kan absoluut geen invloed uitoefenen op het spel. Je hebt niets in de hand. Helaas had Jolanda het spelletje wel snel door. Zij nam dan ook snel de medaille van Ronald over. Of ging dat nog via Hans? In ieder geval was het Jolanda die vanavond won. Hmm, maar weer snel terugwinnen.

Maar wat was het die avond gezellig! Volgens mij had de drank daar ook wel een kleine bijdrage in. Ach ja, het is vakantie! Hans is nog echt in slow motion door zijn stoel gezakt. Dat gezicht! Je had het echt moeten zien, het zag er niet uit en we lagen met ons allen in een scheur! Jolanda had al een paar keer tegen Hans gezegd dat hij stil moest zitten omdat de stoel zo kraakte. Maar hij heeft kennelijk niet geluisterd,... Wat bleek, de stoel was al een keer eerder professorisch in elkaar gezet met spijkers. En die hebben het dus niet gehouden..... Om 22.45 uur naar bed.