Dag 14: Queen Elizabeth Park- Kihisi- Kabale, donderdag 1 oktober 2009

Om half 8 zouden we vertrekken naar het zuidelijkste deel van het zuidelijke deel van het park. Daar zouden de tree climbing lions te vinden zijn. Op de eerste dag kregen we te horen dat we helemaal niet naar het gebied zouden gaan waar de tree climbing lions voorkomen. Dat kwam voor iedereen eigenlijk als een onaangename verassing. Maar Marlies had geregeld dat we toch naar het gebied zouden gaan. Helemaal top dus!

Maar voordat we zouden vertrekken wilden we eerst genieten van het ontbijtbuffet. Die zou namelijk heerlijk zijn! Gisteren hadden we natuurlijk een packed breakfast, ook lekker maar natuurlijk volledig wat anders als een buffet. We dachten dat het ontbijt vanaf half 7 geserveerd werd, maar dat bleek vanaf 7.00 uur te zijn. Maar het was het wachten zeker waard! Wat een heerlijk ontbijt! heerlijke broodjes die eerst door een toaster moesten. Mike kwam erachter dat niet elk broodje erdoorheen paste. Ik heb het niet gezien, maar de vlammen schijnen uit die toaster te zijn gekomen. En aan de geur en de kleur van het broodje te zien, geloofde ik dat maar al te graag. OOH, en die pannenkoeken, die waren echt verrukkelijk! Daar bleef je maar van eten. En dat hebben we dan ook maar gedaan. Zo hoefden we vanmiddag in ieder geval niet te lunchen.

Om iets over half 8 vertrokken we voor de game drive. Marlies was nog steeds ziek en ze dacht dat ze misschien wel malaria had. Niet zo mooi nieuws dus. Ze zou zich moeten laten testen, maar dat wilde ze morgen doen. Dan zijn we namelijk ergens waar ze de plaatselijke arts kent.

We zijn al game-drivend naar het gedeelte van het park gereden waar de tree climbing lions zouden voorkomen. We hoopten onderweg nog op een luipaard, maar die hebben we helaas niet gezien. Het was ongeveer anderhalf uur rijden naar het zuidelijkste deel van het zuidelijke deel van het Queen Elizabeth Park. Gaandeweg zag je het park echt veranderen. Supermooi! Onderweg hebben we nog een ontmoeting gehad met een olifant. Eddepet gaf op een gegeven moment flink wat gas, en waarom, omdat er echt een megagrote olifant uit de bosjes kwam zetten. Echt op een paar meter afstand! En hij bleef ook maar achter ons busje lopen op de weg. Echt zo gaaf! Dat was trouwens ook de reden waarom Eddepet nog even voor de olifant langs schoot. Die beesten blijven namelijk op de weg lopen, want dat loopt lekker makkelijk. Maar dan kom je er dus met geen mogelijkheid meer voorbij en zit je zo uren achter zo'n beest. Het was echt superindrukwekkend.

En wat ook indrukwekkend was, was de leeuw die we in de boom hebben zien liggen!! Daar lag die, in de acaciaboom met al die lange naalden. Lijkt me niet bepaald lekker liggen, maar de leeuw lag er heerlijk uit te buiken. Het was echt een fantastisch gezicht. Verder hebben we ook nog topi's gezien. Die hadden we nog niet gezien. Dus dat was weer een bonus.

Verder zijn we nog bij een hippopoel geweest. Er was een riviertje van nog geen drie meter breed en aan de overkant lag Congo. Echt bizar. En natuurlijk lagen er verschillende hippo's in het water. En er waren heel erg veel vliegen, heerlijk die insecten. Bij het wegrijden, kwamen we nog even vast te zitten in de modder. Maar de 4X4 aandrijving werd even aangezet en daar gingen we weer! En toen kregen we nog een extraatje. In de velden naast de weg stond het echt helemaal vol met allemaal kobs! Het zag er gewoon helemaal bruin van. Zo mooi!

Om ongeveer 12.00 uur kwamen we aan in het dorpje Kihisi. De andere bus was daar ongeveer al een uurtje. In dat stadje was ook een kliniek en daar heeft Marlies zich toch maar laten testen op malaria. Ze was echt behoorlijk ziek. Maar we moesten dus even de uitslag afwachten. We zijn dan ook ergens buiten op een stoepje gaan zitten en genoten van het “stadsleven”. Voor ons zat een groep mannen in een pick-up en zij waren ook aan het genieten en wel van ons! Ze vonden ons prachtig. Ze vroegen zelfs aan Ronald wat ik kostte...! Hmm, zo lekker zat ik dan ook op een gegeven moment ook niet meer. Elke beweging die ik maakte, werd gadegeslagen. En de opmerkingen die vervolgens mijn geliefde man en mijn groepsleden (Mike en Hans) erbij maakten, maakte het er niet beter op. Bedankt he mannen!

Marlies kwam terug van de kliniek met een vervelende mededeling. Ze had inderdaad malaria, en nog wel malaria tropicana! De ernstigste vorm van malaria die je maar kunt hebben. Ze had medicijnen meegekregen en daarmee moest het binnen een paar dagen beter gaan. Dat is maar te hopen!

Rond 13.30 uur vertrokken we uit het stadje op weg naar Kabala. Echt een schitterende tocht, maar ook enorm hobbelig. Dat zou door de regen komen. Door de regen was al het zand van de weg gespoeld en reden we dus alleen nog maar op de keien en de stenen. En ik kan je vertellen dat hobbelt echt enorm! We werden behoorlijk door elkaar geschud. Maar zoals ik al schreef de route was fantastisch. Het gebied waar we doorheen reden wordt ook wel het Zwitserland van Afrika genoemd. Fantastische bergen en mooie bergweggetjes. Het verschil met Zwitserland is wel is dat de wegen daar netjes geasfalteerd zijn, er mooie vangrails langs de weg staan en de rotsen worden tegengehouden door verschillende netten. Dat ontbreekt allemaal in Oeganda. Dus daar rijd je gewoon op een zandweg/ stenenweg vlak langs een ravijn. Je moest dus niet te veel naar beneden kijken. Het is maar goed dat we goede chauffeurs hebben!

Rond 17.15 uur kwamen we aan in Kabale. Even snel douchen en om 18.30 uur gegeten. Daarna hebben we nog even geUNO't. Het eerste potje won ik, maar het tweede potje werd door Hans gewonnen. Helaas, de medaille ging dus niet met ons mee naar huis. Maar het was wel weer een gezellige avond met de groep. Rond 23.00 uur zijn we ons bed ingedoken. Morgen zouden we lekker kunnen uitslapen. Heeeurluk!