Dag 2: Kampala- Bulinguge, zaterdag 19 september 2009, Ronalds verjaardag!
Om 7.00 uur ging de wekker af. De planning was om nog even het zwembad in te duiken samen met Mike en Marianne. Ronald trok de gordijnen open en er ging een wereld voor ons open. Wat een uitzicht! Fantastisch! We keken uit over Kampala en Lake Munyonyi met allemaal eilandjes erin. Super! We hebben ons bepaald niet gerealiseerd op wat voor prachtige plek we hebben overnacht. Tja dat krijg je als je in de avond aankomt. Je ziet niets, maar daar gaat vandaag verandering in komen.
Mike en Marianne hebben zich aan de afspraak gehouden, we hoorden gespetter en ja hoor, zij lagen lekker in het zwembad. Daar zijn Ronald en ik niet aan toegekomen. Ik heb stiekem wat ballonnen aan de tas van Ronald geknoopt, dit tot verbazing en verassing van Ronald.
De tassen weer ingepakt en naar de ontbijtzaal. En het regende...... Bah. Maar gelukkig zaten wij droog en hoopten we dat het snel droog zou worden en ik verklap het maar alvast, dat werd het vrij vlot. Ronald kreeg nog een cadeautje van Mike en Marianne een onderwatercamera, altijd handig! Het ontbijtje was simpel maar lekker. Overigens over de smaak van de thee was wel het een en ander af te dingen. Na een slok was ik in ieder geval genezen. En ik was niet de enige! Een of ander vieze gemberthee, nee niet voor herhaling vatbaar.
Om 9.00 uur zijn we netjes op tijd vertrokken. Na een klein half uurtje rijden, kwamen we aan bij de bootjes. Onderweg al "veel" gezien. Echt Afrikaans: een vrouw met een bos hout op haar hoofd, en niet voor de deur, heren! Maar dan ook geen korte of weinig takken ofzo, nee echt immens lange takken. Echt knap dat iemand dat op het hoofd kan dragen. Volgens mij zou mijn nek het begeven en zou ik het evenwicht echt niet kunnen bewaren. Echt bijzonder knap.
Bij de bootjes waren ook al de nodige vogels te zien. En voor degenen die het nog niet weten, daar is Ronald dol op en ook Mike houdt wel van vogelen. Een goede combi. Hebben we in Kenia en Tanzania maar een hamerkop gezien, zaten ze daar al met z'n drieën! Niet alleen naast elkaar, maar ook boven op elkaar.....
Verder zaten er ook witte reigers, cattle eagrids en kingfishers (ijsvogels). Gelijk helemaal leuk dus. Gelukkig kan ik ook gelukkig genieten van vogeltjes. Het verschil alleen is dat ik ze er leuk uit vind zien, en dat ik niet zo nodig hoef te weten welk soort vogeltje ik zie. En dat vindt Ronald juist reuze interessant. Ieder z'n ding.
Op de bootjes en in ongeveer drie kwartier naar Lagoon Ressort. Het was echt een prachtige boottocht! Een prachtige omgeving, en zo groen! En wat een bedrijvigheid aan de oevers. Mannen die aan het vissen zijn in houten kano's, vrouwen die in het water aan het wassen zijn en vervolgens hun kleren in de struiken te drogen leggen. De kindertjes die rustig zitten de spelen. Eigenlijk allemaal heel primitief, maar zo zo mooi. Ook een dorpje gezien langs het water. Ronde huisjes van klei met een "rieten" kapje. Heel mooi, maar moeilijk voor te stellen dat daar hele gezinnen in wonen. Maar nu al indrukwekkend dus.
Natuurlijk hebben we ook onderweg al weer vogels gezien. We hebben zelfs een tijdje stilgelegen om een Afrikaanse visarend te bewonderen. Wat een onwijs grote en machtige vogel! Wat een uitstraling. Oh en wat nog grappig was. Marianne zag de vogel in eerste instantie niet. Niet heel vreemd overigens aangezien die best ver weg zat, maar goed ze vroeg dus waar de vogel zat. Waarop Mike antwoordde "in die boom", "welke boom? "Daar die groene!" Dat verduidelijkte het een en ander enorm, elke boom daar was groen.... Ik denk dat dit een uitspraak is die de hele vakantie nog mee zal gaan. Het werkte bij ons in ieder geval al op de lachspieren.
Om ongeveer 10.20 uur kwamen we bij het resort aan. En wat een plaatje! Een aanlegsteiger, een aangeharkt strandje, een mooi paadje naar boven. In een woord fantastisch en we blijven hier twee nachten!
We moesten dus een stukje omhoog lopen naar het restaurant. In twee minuutjes kon je boven zijn, maar onderweg naar boven zagen we echt al fantastische vogels! Van die grote vogels met die enorme mooie grote snavels. Ik ken ze alleen van de dierentuin en hier zie je ze gewoon in real life! Wauw.
Bij aankomst in het restaurant kregen we een heerlijk welkomstdrankje, een of ander vruchtensapje. Daarna werden we naar onze overnachtingsplek gebracht. Mijn mond en ook die van Ronald viel open. Ronald kan zich geen mooiere plek wensen om jarig te zijn. Dit op zich is al een cadeautje! Een op palen gebouwd plateau, met daarop een tent, maar met een dak van riet/ bladeren, en met een eigen douche en toilet. Je had dus zogezegd je eigen veranda op palen. En het uitzicht? Naast je , het bos, voor je een grasveldje met de nodige bomen. Een minpuntje. We hadden twee aparte bedden en dat op je huwelijksreis.
Nadat we ons hadden geïnstalleerd gingen Ronald en Mike een rondje lopen om op zoek te gaan naar nog meer mooie vogels. Ik ben heerlijk op de veranda gaan zitten om het reisverslag maar even bij te werken, een boekje te lezen en natuurlijk om te genieten van het mooie uitzicht! En wat komt er prompt langs gevlogen en gaat in de boom zitten recht voor ons stulpje? De Great Blue Taraco. Daar zit een verhaal achter. Ronald had voor de vakantie natuurlijk weer een vogelboek gekocht. Deze heeft echter een soft cover. Om te voorkomen dat deze helemaal beduimeld terug zou komen van vakantie, hebben we een soort hoes van karton gemaakt waarin we deze konden schuiven. Om het nog een beetje leuk eruit te laten zien had Ronald een foto uitgeprint van de schoenbekooievaar. Een ooievaar die alleen in Oeganda voorkomt. Ook ik had in het boek een vogel uitgezocht die ik graag wilde zien, gewoon een mooie dus. En dat was dus de Great Blue Taraco. Ook daarvan had Ronald dus een plaatje uitgeprint en op de hoes geplakt. Doel van de vakantie was onder andere om deze twee vogels te gaan zien. En uitgerekend deze vogel komt prompt voor me zitten. En in het echt is die nog mooier! Een prachtige blauwe vogel met een mooie zwarte kuif (soort hanenkam), bijzondere snavel en een zeer lange staart. Echt geweldig. En dat geluid dat ze maken! Een soort klokkend geluid, maar dan ook heel hard! Er zaten er dus meer. Maar ja, nu was het nog zaak om deze op de foto te krijgen, anders zou Ronald mij nooit geloven. En dat lukte ook nog aardig goed! Echt helemaal leuk. Zo blijkt het maar weer, je hoeft niet op stap om mooie dingen te zien. Ze komen vanzelf naar je toe.
Nu was het nog wachten op de apen. Er schijnen hier nog red tailed monkeys voor te komen en de white faced colobus apen. Kom maar op, ik ben er klaar voor. Oh, ik heb nog niets gezegd over het weer. Het weer is aangenaam. Een beetje bewolkt en tussen de 25-30 graden, gok ik zo. Heeurluuk dacht ik zo. Oh ja en voordat ik het vergeet. Vlinders hebben ze hier ook, hele mooie grote. Oh en wat ze hier ook hebben, grote insecten........ Af en toe hoor je een heftig gebrom en dan komt er weer zo'n groot geval langs. Gezellig....
Rond een uur of 12.00 komt Ronald enthousiast terug en wil mij graag wat laten zien. Dus ik denk direct, oh hij wil mij de great blue taraco laten zien en dat vroeg ik hem dus ook. Ik werd alleen heel verbaasd aangekeken. "Heb jij die gezien dan?" Nee, hij wilde mij twee Afrikaanse visarenden laten zien die mooi in de boom zaten. Ook geweldig! En zo dichtbij, en daar hebben we dan een tijdje voor stil gelegen in het bootje op weg naar het resort terwijl die ver weg zat.
Ronald wilde inderdaad niet geloven dat ik de Great Blue Turaco had gezien. Maar gelukkig hadden we de foto's nog. Met grote verbazing werden de foto's bekeken. En balen dat Ronald deed! Hij kon het net geloven dat ik de mooie vogel al had gezien. Stiekem was dat natuurlijk wel even leuk. Ronald had daarentegen al wel aapjes gezien.
Rond een uur of 13.00 uur gingen we eten. Al warm! En een voor-, hoofd-, en nagerecht! Wel prima te eten overigens hoor. Gelukkig, of nou ja ook wel een beetje jammer, want het was wel grappig dat ik een bepaalde vogel al wel had gezien en Ronald niet, vloog de Great Blue Turaco nog een paar keer over. Ronald en Mike helemaal gelukkig dat ze die vogel ook weer konden afvinken.
Ronald en Mike hadden de smaak aardig te pakken en gingen 's middags weer lekker vogelen. Marianne en ik zijn lekker allebei in een kajak gestapt en hebben heerlijk op het Victoriameer gekajakt. Echt superleuk en ook erg mooi. Ook wij hebben mooie vogels gezien en met name hele mooie ijsvogels. En wat we ook nog hebben gezien zijn otters! Ik wist niet eens dat ze die in Oeganda hadden. We waren ondertussen een aardig eindje op weg, maar in de tussentijd was het toch aardig gaan waaien. En wel zo dat we echt amper meer terug kwamen! Het was echt bikkelen! En maar peddelen en peddelen zonder dat we opschoten. Gelukkig zijn we weer heelhuids teruggekeerd, maar pittig was het zeker en op een gegeven moment vond ik het wel minder leuk worden, ik dacht dat we nooit meer terug zouden komen. Ronald en Mike stonden ons wel leuk op te wachten. Maar ja de tocht had dus wat langer geduurd dan we hadden verwacht en tja dat kabbelende water wekt wel het een en ander op. Maar ja de toiletten waren nog wel even een stukje lopen. Maar ach, er was feitelijk een groot toilet in de buurt, het Victoriameer, en die bood voor een niet nader te noemen persoon toch wel een uitkomst.
Na deze pittige tocht hebben we eerst even lekker gerelaxt op een heel mooi aangelegd terras, ook op palen. Een heerlijk drankje gedronken en genoten van de Great Blue Turaco die maar rond bleef vliegen, zo nu en dan rustig ging zitten om vervolgens te gaan poseren voor de foto's. Zo bijzonder, nou ja, zeldzaam, bijzonder is ie wel, is ie dus niet. Maar ach, dan kan iedereen er ook maar van genieten.
Daarna lekker gedoucht. Daarvoor moest je eerst de eigenaar van die toko, een Duitser, vragen een gaskraan open te zetten..... Nooit grappig een Duitser vragen de gaskraan open te zetten als je wilt douchen. Maar goed, daarna lekker gegeten met de hele groep. Echt mooi ingericht dat restaurant. Het hele resort was overigens prachtig opgezet.
Omdat Ronald jarig was, had onze reisleidster Marlies taart geregeld. Er leuk en lekker! We hebben nogmaals voor Ronald gezongen en daarna kon hij de taart aansnijden. Inmiddels is hij daar natuurlijk in geoefend (aansnijden van de bruidsijstaart). De taart was heerlijk! Tijdens het avondeten de groepsleden een stuk beter leren kennen. De indruk is nog steeds goed, een gezellige groep!
Na het eten hebben we een heerlijk drankje gedronken: Amarula, een Zuid- Afrikaans drankje wat qua samenstelling lijkt op Baileys. Heeuurluuk. En onder het genot van een drankje weer een spelletje UNO gespeeld! Mike en Marianne hadden een medaille meegenomen uit Nederland. Wie voor staat draagt deze. Deze bleef in het bezit van Marianne, Ronald nummer twee, ik drie en hekkensluiter was Mike. Tja iemand moet de laatste zijn ;)
Maar het was een erg gezellige avond waarop we ons drankje voor de rest van de vakantie vermoedelijk hebben gevonden. Rond 22.45 uur naar bed, naar onze twee een persoonsbedjes....
Om 7.00 uur ging de wekker af. De planning was om nog even het zwembad in te duiken samen met Mike en Marianne. Ronald trok de gordijnen open en er ging een wereld voor ons open. Wat een uitzicht! Fantastisch! We keken uit over Kampala en Lake Munyonyi met allemaal eilandjes erin. Super! We hebben ons bepaald niet gerealiseerd op wat voor prachtige plek we hebben overnacht. Tja dat krijg je als je in de avond aankomt. Je ziet niets, maar daar gaat vandaag verandering in komen.
Mike en Marianne hebben zich aan de afspraak gehouden, we hoorden gespetter en ja hoor, zij lagen lekker in het zwembad. Daar zijn Ronald en ik niet aan toegekomen. Ik heb stiekem wat ballonnen aan de tas van Ronald geknoopt, dit tot verbazing en verassing van Ronald.
De tassen weer ingepakt en naar de ontbijtzaal. En het regende...... Bah. Maar gelukkig zaten wij droog en hoopten we dat het snel droog zou worden en ik verklap het maar alvast, dat werd het vrij vlot. Ronald kreeg nog een cadeautje van Mike en Marianne een onderwatercamera, altijd handig! Het ontbijtje was simpel maar lekker. Overigens over de smaak van de thee was wel het een en ander af te dingen. Na een slok was ik in ieder geval genezen. En ik was niet de enige! Een of ander vieze gemberthee, nee niet voor herhaling vatbaar.
Om 9.00 uur zijn we netjes op tijd vertrokken. Na een klein half uurtje rijden, kwamen we aan bij de bootjes. Onderweg al "veel" gezien. Echt Afrikaans: een vrouw met een bos hout op haar hoofd, en niet voor de deur, heren! Maar dan ook geen korte of weinig takken ofzo, nee echt immens lange takken. Echt knap dat iemand dat op het hoofd kan dragen. Volgens mij zou mijn nek het begeven en zou ik het evenwicht echt niet kunnen bewaren. Echt bijzonder knap.
Bij de bootjes waren ook al de nodige vogels te zien. En voor degenen die het nog niet weten, daar is Ronald dol op en ook Mike houdt wel van vogelen. Een goede combi. Hebben we in Kenia en Tanzania maar een hamerkop gezien, zaten ze daar al met z'n drieën! Niet alleen naast elkaar, maar ook boven op elkaar.....
Verder zaten er ook witte reigers, cattle eagrids en kingfishers (ijsvogels). Gelijk helemaal leuk dus. Gelukkig kan ik ook gelukkig genieten van vogeltjes. Het verschil alleen is dat ik ze er leuk uit vind zien, en dat ik niet zo nodig hoef te weten welk soort vogeltje ik zie. En dat vindt Ronald juist reuze interessant. Ieder z'n ding.
Op de bootjes en in ongeveer drie kwartier naar Lagoon Ressort. Het was echt een prachtige boottocht! Een prachtige omgeving, en zo groen! En wat een bedrijvigheid aan de oevers. Mannen die aan het vissen zijn in houten kano's, vrouwen die in het water aan het wassen zijn en vervolgens hun kleren in de struiken te drogen leggen. De kindertjes die rustig zitten de spelen. Eigenlijk allemaal heel primitief, maar zo zo mooi. Ook een dorpje gezien langs het water. Ronde huisjes van klei met een "rieten" kapje. Heel mooi, maar moeilijk voor te stellen dat daar hele gezinnen in wonen. Maar nu al indrukwekkend dus.
Natuurlijk hebben we ook onderweg al weer vogels gezien. We hebben zelfs een tijdje stilgelegen om een Afrikaanse visarend te bewonderen. Wat een onwijs grote en machtige vogel! Wat een uitstraling. Oh en wat nog grappig was. Marianne zag de vogel in eerste instantie niet. Niet heel vreemd overigens aangezien die best ver weg zat, maar goed ze vroeg dus waar de vogel zat. Waarop Mike antwoordde "in die boom", "welke boom? "Daar die groene!" Dat verduidelijkte het een en ander enorm, elke boom daar was groen.... Ik denk dat dit een uitspraak is die de hele vakantie nog mee zal gaan. Het werkte bij ons in ieder geval al op de lachspieren.
Om ongeveer 10.20 uur kwamen we bij het resort aan. En wat een plaatje! Een aanlegsteiger, een aangeharkt strandje, een mooi paadje naar boven. In een woord fantastisch en we blijven hier twee nachten!
We moesten dus een stukje omhoog lopen naar het restaurant. In twee minuutjes kon je boven zijn, maar onderweg naar boven zagen we echt al fantastische vogels! Van die grote vogels met die enorme mooie grote snavels. Ik ken ze alleen van de dierentuin en hier zie je ze gewoon in real life! Wauw.
Bij aankomst in het restaurant kregen we een heerlijk welkomstdrankje, een of ander vruchtensapje. Daarna werden we naar onze overnachtingsplek gebracht. Mijn mond en ook die van Ronald viel open. Ronald kan zich geen mooiere plek wensen om jarig te zijn. Dit op zich is al een cadeautje! Een op palen gebouwd plateau, met daarop een tent, maar met een dak van riet/ bladeren, en met een eigen douche en toilet. Je had dus zogezegd je eigen veranda op palen. En het uitzicht? Naast je , het bos, voor je een grasveldje met de nodige bomen. Een minpuntje. We hadden twee aparte bedden en dat op je huwelijksreis.
Nadat we ons hadden geïnstalleerd gingen Ronald en Mike een rondje lopen om op zoek te gaan naar nog meer mooie vogels. Ik ben heerlijk op de veranda gaan zitten om het reisverslag maar even bij te werken, een boekje te lezen en natuurlijk om te genieten van het mooie uitzicht! En wat komt er prompt langs gevlogen en gaat in de boom zitten recht voor ons stulpje? De Great Blue Taraco. Daar zit een verhaal achter. Ronald had voor de vakantie natuurlijk weer een vogelboek gekocht. Deze heeft echter een soft cover. Om te voorkomen dat deze helemaal beduimeld terug zou komen van vakantie, hebben we een soort hoes van karton gemaakt waarin we deze konden schuiven. Om het nog een beetje leuk eruit te laten zien had Ronald een foto uitgeprint van de schoenbekooievaar. Een ooievaar die alleen in Oeganda voorkomt. Ook ik had in het boek een vogel uitgezocht die ik graag wilde zien, gewoon een mooie dus. En dat was dus de Great Blue Taraco. Ook daarvan had Ronald dus een plaatje uitgeprint en op de hoes geplakt. Doel van de vakantie was onder andere om deze twee vogels te gaan zien. En uitgerekend deze vogel komt prompt voor me zitten. En in het echt is die nog mooier! Een prachtige blauwe vogel met een mooie zwarte kuif (soort hanenkam), bijzondere snavel en een zeer lange staart. Echt geweldig. En dat geluid dat ze maken! Een soort klokkend geluid, maar dan ook heel hard! Er zaten er dus meer. Maar ja, nu was het nog zaak om deze op de foto te krijgen, anders zou Ronald mij nooit geloven. En dat lukte ook nog aardig goed! Echt helemaal leuk. Zo blijkt het maar weer, je hoeft niet op stap om mooie dingen te zien. Ze komen vanzelf naar je toe.
Nu was het nog wachten op de apen. Er schijnen hier nog red tailed monkeys voor te komen en de white faced colobus apen. Kom maar op, ik ben er klaar voor. Oh, ik heb nog niets gezegd over het weer. Het weer is aangenaam. Een beetje bewolkt en tussen de 25-30 graden, gok ik zo. Heeurluuk dacht ik zo. Oh ja en voordat ik het vergeet. Vlinders hebben ze hier ook, hele mooie grote. Oh en wat ze hier ook hebben, grote insecten........ Af en toe hoor je een heftig gebrom en dan komt er weer zo'n groot geval langs. Gezellig....
Rond een uur of 12.00 komt Ronald enthousiast terug en wil mij graag wat laten zien. Dus ik denk direct, oh hij wil mij de great blue taraco laten zien en dat vroeg ik hem dus ook. Ik werd alleen heel verbaasd aangekeken. "Heb jij die gezien dan?" Nee, hij wilde mij twee Afrikaanse visarenden laten zien die mooi in de boom zaten. Ook geweldig! En zo dichtbij, en daar hebben we dan een tijdje voor stil gelegen in het bootje op weg naar het resort terwijl die ver weg zat.
Ronald wilde inderdaad niet geloven dat ik de Great Blue Turaco had gezien. Maar gelukkig hadden we de foto's nog. Met grote verbazing werden de foto's bekeken. En balen dat Ronald deed! Hij kon het net geloven dat ik de mooie vogel al had gezien. Stiekem was dat natuurlijk wel even leuk. Ronald had daarentegen al wel aapjes gezien.
Rond een uur of 13.00 uur gingen we eten. Al warm! En een voor-, hoofd-, en nagerecht! Wel prima te eten overigens hoor. Gelukkig, of nou ja ook wel een beetje jammer, want het was wel grappig dat ik een bepaalde vogel al wel had gezien en Ronald niet, vloog de Great Blue Turaco nog een paar keer over. Ronald en Mike helemaal gelukkig dat ze die vogel ook weer konden afvinken.
Ronald en Mike hadden de smaak aardig te pakken en gingen 's middags weer lekker vogelen. Marianne en ik zijn lekker allebei in een kajak gestapt en hebben heerlijk op het Victoriameer gekajakt. Echt superleuk en ook erg mooi. Ook wij hebben mooie vogels gezien en met name hele mooie ijsvogels. En wat we ook nog hebben gezien zijn otters! Ik wist niet eens dat ze die in Oeganda hadden. We waren ondertussen een aardig eindje op weg, maar in de tussentijd was het toch aardig gaan waaien. En wel zo dat we echt amper meer terug kwamen! Het was echt bikkelen! En maar peddelen en peddelen zonder dat we opschoten. Gelukkig zijn we weer heelhuids teruggekeerd, maar pittig was het zeker en op een gegeven moment vond ik het wel minder leuk worden, ik dacht dat we nooit meer terug zouden komen. Ronald en Mike stonden ons wel leuk op te wachten. Maar ja de tocht had dus wat langer geduurd dan we hadden verwacht en tja dat kabbelende water wekt wel het een en ander op. Maar ja de toiletten waren nog wel even een stukje lopen. Maar ach, er was feitelijk een groot toilet in de buurt, het Victoriameer, en die bood voor een niet nader te noemen persoon toch wel een uitkomst.
Na deze pittige tocht hebben we eerst even lekker gerelaxt op een heel mooi aangelegd terras, ook op palen. Een heerlijk drankje gedronken en genoten van de Great Blue Turaco die maar rond bleef vliegen, zo nu en dan rustig ging zitten om vervolgens te gaan poseren voor de foto's. Zo bijzonder, nou ja, zeldzaam, bijzonder is ie wel, is ie dus niet. Maar ach, dan kan iedereen er ook maar van genieten.
Daarna lekker gedoucht. Daarvoor moest je eerst de eigenaar van die toko, een Duitser, vragen een gaskraan open te zetten..... Nooit grappig een Duitser vragen de gaskraan open te zetten als je wilt douchen. Maar goed, daarna lekker gegeten met de hele groep. Echt mooi ingericht dat restaurant. Het hele resort was overigens prachtig opgezet.
Omdat Ronald jarig was, had onze reisleidster Marlies taart geregeld. Er leuk en lekker! We hebben nogmaals voor Ronald gezongen en daarna kon hij de taart aansnijden. Inmiddels is hij daar natuurlijk in geoefend (aansnijden van de bruidsijstaart). De taart was heerlijk! Tijdens het avondeten de groepsleden een stuk beter leren kennen. De indruk is nog steeds goed, een gezellige groep!
Na het eten hebben we een heerlijk drankje gedronken: Amarula, een Zuid- Afrikaans drankje wat qua samenstelling lijkt op Baileys. Heeuurluuk. En onder het genot van een drankje weer een spelletje UNO gespeeld! Mike en Marianne hadden een medaille meegenomen uit Nederland. Wie voor staat draagt deze. Deze bleef in het bezit van Marianne, Ronald nummer twee, ik drie en hekkensluiter was Mike. Tja iemand moet de laatste zijn ;)
Maar het was een erg gezellige avond waarop we ons drankje voor de rest van de vakantie vermoedelijk hebben gevonden. Rond 22.45 uur naar bed, naar onze twee een persoonsbedjes....