Dag 20: Lake Bunyonyi- Mbarara- Masaka, woensdag 7 oktober 2009

Vandaag was het weer tijd om te vertrekken van het eiland. Hopelijk zou het de komende dagen wat droger blijven. Volgens het programma zouden we vandaag naar Kampala reizen. Een lange rit. Maar omdat wij graag nog naar een moeras wilden waar de shoebill te vinden was, hebben we het reisschema aangepast. We zouden vandaag naar Masaka gaan en morgen dan op zoek naar de shoebill.

We reden eerst langs een bakkertje om de lunch te halen. Daarna reden we door naar de stad Mbarara, de presidentstad en derde stad van Oeganda. Daar zijn we bij een hotelletje gestopt om wat te drinken en om onze lunch te nuttigen. Wel vreemd hoor, op een terras van een hotel zit je iets te eten wat je daar niet hebt gekocht...

Daarna reden we weer door. We kwamen zogezegd door het park Lake Mburo. Dat is het enige wildpark in Oeganda waar zebra's voorkomen en impala's. We reden gewoon over brede asfaltweg en ja hoor, waar zien we onze eerste zebra's? Vlak langs de weg! Dat was echt een vreemd beeld. Naast de weg was een poeltje en daar stond ie. Keken we verder dan onze neus lang was, zagen we nog een paar zebra's op de heuvel. Bij die stop kregen we ook nog weer heerlijke verse ananas van Eddepet. Dat is echt zo lekker.

Daarna zijn we ergens een zijweggetje ingeslagen. Illegaal het park in... Eddepet was daar duidelijk niet zo heel erg dol op. Maar wij waren benieuwd wat we zouden zien. We hebben in ieder geval weer een paar mooie vogels gespot. Wij reden op enige afstand van Zziwa. En die stond op een gegeven moment stil en iedereen stond naast de bus. Er waren zebra's gespot. Monique stond een stuk van de weg af en probeerde in de buurt van een zebra te komen, maar zij werd snel teruggeroepen door Ismael. Zij liep netjes terug, maar wat ging Zziwa doen? Hij ging de zebra's opjagen, dus hij rent echt de bosjes is en een paar minuten later kwamen er inderdaad zebra's de weg over gespurt. Echt gekkenwerk. Vervolgens gingen ook meer groepsleden de bush in. En daar was Ismael helemaal niet over te spreken. Voor hetzelfde geld zit er ergens een buffel. Je moet nooit zonder geweer o.i.d. een wildpark inlopen. Hij was bepaald not amused! En hij had natuurlijk gelijk, ook al zei Marlies dat in dit park geen buffels voorkwamen, maar ja die houden zich niet aan de parkgrenzen. Ronald en ik bleven dan ook netjes bij het busje.

Toen de overige groepsleden weer terug kwamen bleken ze zebra's en impala's te hebben gezien en volgens Marianne ook een eland!? Wat ik daar nu van moet geloven weet ik nog steeds niet. …

Maar goed, daarna iedereen weer de bus in en verder naar Masaka. Daar kwamen we rond half 4 aan. In een hotel met een zwembad en het was nog droog! Dus wat ga je dan doen? Een lekkere duik nemen! Heurluk! Heerlijk aan het zwembad gelegen en lekker gezwommen. En natuurlijk was het wederom erg gezellig. Ronald vond mij af en toe wel even een beetje minder gezellig. Ik had namelijk een nieuw boek van iemand geleend en dat was typisch weer een gevalletje van niet kunnen wegleggen. Op een gegeven moment was hij het dan ook zat en tilde me op en dreigde met in het zwembad te gooien. Maar ik had het boek eerst nog in mijn handen, maar die gooide ik al snel weg, je weet het maar nooit. Maar ik dreigde er nog wel steeds mee dat ik die in mijn handen had en dat hij me dan onmogelijk in het zwembad kon gooien. het was immers geen boek van mijzelf. Dus Ronald zei steeds maar, leg die weg leg die weg... Maar Mike was het kennelijk zat en duwde ons prompt beiden in het zwembad. Nog bedankt he Mike.

Helaas gaat de zon al redelijk vroeg onder in Oeganda en moesten we ons dan ook met de zon meeverplaatsen, maar dat houdt natuurlijk een keertje op. Toen zijn we maar heerlijk op het terras van het hotel gaan zitten. Gezellig een borrel gedronken en dat ging er af en toe nog al luidruchtig aan toe, op een leuke manier. Maar kennelijk kon niet iedereen dat waarderen, want enkelen wensten niet bij ons te komen zitten. Lekker zelf weten denk ik dan.

Rond half 8 was het tijd voor het diner. Dat hadden we 's middags al besteld. Maar het was helaas niet heel erg veel soeps. Wel grappig want Hans had een steak of iets dergelijks besteld van 300 gram. Maar wat hij kreeg was misschien meer iets van 150 gram en daar ging hij dus niet meer akkoord. Voor hem vervelend maar wij konden er wel om lachen, weer typisch een gevalletje TIA! En het duurde toch lang voordat het opgelost was....

Daarna hebben we natuurlijk weer geUNO't. Wederom gezellig. Mike nam dit keer de medaille meer naar huis.